Przybywam dzisiaj do Was z propozycją dość ciekawej, sprawnie napisanej i błyskawicznie czytającej się serii książek. Nie tylko o kobietach, i dla kobiet, myślę, że różnorodność wątków oraz tło historyczno-społeczne powieści mogłyby zainteresować również panów. Seria liczy sobie sześć tomów, w których akcja toczy się chronologicznie, i gdzie każdy kolejny jest kontynuacją poprzedniego. Tytuły tomów to imiona bohaterek, następujących po sobie w linii rodu. Pierwsza książka nosi tytuł "Hanka", kolejne: "Wiktoria", "Matylda", "Weronika", "Emilia", "Aleksandra".
Historia zaczyna się w roku 1890 w Krakowie. W ciemnej piwnicy pod apteką rodzi się dziewczynka - Wiktoria - nieślubna córka właściciela apteki i młodej służącej, Hanki. Jej życie od samego początku jest zagrożone, gdyż aptekarz pozbywa się wszystkich swoich potomków z nieprawego łoża. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności akuszerka ratuje życie dziecku, natomiast wyczerpana trudnym porodem Hanka, tuż przed śmiercią, przeklina aptekarza i wszystkich jego potomnych, w tym, nieświadomie, również własne dziecko. Czy istnieje sposób na zdjęcie klątwy, czy też będzie ona unieszczęśliwiać wszystkie kobiety z rodu?
Z grubsza sto lat opowieści rodzinnej i zajmujące historie kobiet, ich codzienność, wybory życiowe, ludzie, którymi się otaczają a wszystko to na barwnie i rzetelnie przedstawionym tle historyczno-społecznym. Jest więc to opowieść i o klątwie, o trudnych relacjach rodzinnych, o wybaczaniu; opowieść oprawiona w klimat czasów, które już minęły i doprawiona nutką subtelnych interwencji zmarłych. W całej serii odnajdujemy wątki romantyczne, obyczajowe, feministyczne, kryminalne i szereg innych, przy zachowaniu zdrowej proporcji. Wątkiem dominującym jest przekonanie o sile rodziny, którą nieustannie i konsekwentnie spajają w każdym pokoleniu mądre i odważne kobiety.
Akcja wszystkich tomów jest wartka, dynamiczna, obfitująca w zaskakujące zwroty. Postaciom brakuje może głębi psychologicznej, są jednak realistyczne, wyraźnie nakreślone a ich losy są niebanalne i częstokroć zaskakujące.
Konstrukcja i swego rodzaju "technika" powieści może odrobinę rozczarowywać, język i styl narracji nie porywa, można by rzec nawet, że jest słaby, infantylny, trochę tendencyjny. Lektury bronią się jednak szybkością akcji bez "przynudzania", dobrze odwzorowaną rzeczywistością i wiarygodnymi postaciami, oraz świetnie oddanym klimatem epoki.
Dlatego też warto. Warto poczytać, podumać trochę o losach kobiet minionych czasów, zobaczyć je w konkretnych ramach historii i przy okazji samemu sobie odpowiedzieć na pytanie, gdzie są granice ludzkiego zrozumienia i współczucia. I wybaczenia, bowiem zdjęcie rodzinnej klątwy jest możliwe tylko wtedy, gdy krzywda ludzka zostanie wybaczona.